Έγγραφα και Δηλώσεις του Αλ-Άζχαρ
Έγγραφα και Δηλώσεις του Αλ-Άζχαρ
Τα Έγγραφα του Αλ-Άζαχρ
- Το έγγραφο περί του μέλλοντος της Αιγύπτου.
- Δήπωση για την υοστήριξη της βούλησης των αραβικών λαών.
- Δήλωση για τις βασικές ελευθερίες.
- Δήλωση για την ολοκλήρωση των σκοπών της επανάστασης.
- Δήλωση για το αλ-Κούντς (Ιερουσαλήμ).
Το πώτο έγγραφο
Η δόξα ανήκει στον Αλλάχ. Και την ειρήνη και την ευλογία του Αλλάχ να έχει ο Απεσταλμένος του Αλλάχ.
Το Αλ-Άζχαρ αλ-Σαρείφ αποτελεί, κατά όλη την ιστορία, το πρότυπο της αιγυπτιακής εθνικότητας, όχι μόνο αλλά και την συνείδηση της ισλαμικής ούμμα (του ισλαμικού έθνους) και αισθάνεται τους πόνους της, εκφράζει την αισιοδοξία της, υπερασπίζεται τα δικαιώματά της. Αποτελεί επίσης το φρούριο του αραβο-ισλαμικού πολιτισμού και εκπροσωπεί το αλ-Άζχαρ αυτόν τον πλούσιο και μετριοπαθή πολιτισμό, σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.
Βάση όλων αυτών των σοιχείων, το αλ-Άζχαρ καλεί για πολιτισμικό διάλογο μεταξύ της ισλαμικής ούμμα και των άλλων εθνών του πλανήτη, για την ανταλλαγή συμφερόντων, την πραγματοποίηση των ανωτάτων ανθρωπίνων συμφερόντων και για την κατάλληλη σύσταση και γνωριμία μεταξύ των εθνών. Σημειωτέον αυτό που άλλωστε τονίζει το κορανικό στάδιο (αλ-Χουτζουράτ), «ω! Εσείς οι άνθρωποι! Σας πλάσαμε από έναν άνδρα και μια γυναίκα και σας διαιρέσαμε σε λαούς και φυλές για να γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Ο πιο έντιμος από σας για τον Αλλάχ είναι εκείνος που είναι ο πιο ενάρετος ανάμεσά σας. Ο Αλλάχ είναι Παντογνώστης και καλά Πληροφορημένος» (αλ-Χουτζουράτ 13). Ταυτόχρονα όμως, το αλ-Άζχαρ αρνείται οτιδήποτε ενδέχεται να βλάψει την ισλαμική ούμμα και την σαρί’α της, όποια και είναι η πηγή του, και πάντα προσπαθεί να επανορθώσει τις εκτροχιασμένες πράξεις, και αυτό μέσω παρακολούθηση του διαλόγου μεταξύ διαφόρων πλευρών.
Εν τούτοις, το αλ-Άζχαρ επανεξετάζει τις συμφωνίες διαλόγου που έχει κάνει με μερικούς ορανισμούς και ιδρύματα, για να εφαρμόσει τα παραπάνω κριτήρια.
Στην καινούργια εποχή του, το αλ-Άζχαρ ξεκίνησε να κάνει μερικές τροποποιήσεις στην θεωρία που έχει για τον διάλογο, τις πλευρές του, τους όρους του και τις αρχές του. Το αλ-άζχαρ επικεντρώνει το ενδιαφέρον στο αλ-αζχαρινό διάλογο με όλες του τις προοπτικές είτε είναι αιγυπτιο- αιγυπτιακός, είτε είναι αραβο- αραβικός είτε είναι ισλαμο-ισλαμικός. Αυτό γίνεται, αφού ο διάλογος πριν δεν πληρούσε τα απαραίτητα κριτήρια, τώρα όμως, ο διάλογος είναι μια πρωτοβουλία του αλ-Άζχαρ, και αυτός ο διάλογος εκπληρεί όλα τα απαραίτητα κριτήρια που χρειάζεται ο διάλογος επίσης βασίζεται στο Κοράνι και τη σούννα και στον ισλαμικό πολιτισμό.
Ξεκινώντας επίσης από την ριζωμένη και ακλόνητη πίστη του για την σημαντικότητα της επιστήμης, το αλ-Άζχαρ άρχισε πριν δυο χρόνια να κάνει κάποιες μεταρρυθμίσεις στην διδακτική ύλη των ιδρυμάτων του, και έχει ιδρύσει ένα λύκειο για την αραβο-ισλαμικές σπουδές, για να προετοιμάσει τους μαθητές να γραφτούν στις θεολογικές και γλωσσικές σχολές. Αυτό γίνεται με βάση της διδακτικής ύλης του αλ-Άζχαρ που την χαρακτηρίζουν η μετρεοπάθεια και η αντικειμενικότητα. Αυτή η διδακτική ύλη έχει δημιουργήσει εκλεκτούς επιστήμονες όπως ο Σαλτούν, ο Ντεράζ, ο Αμπντουράζικ, ο Αμπντουλχαλίμ, ο αλ-Σαράουυ, ο Μουχάμμαντ αλ-Γαζάλι κ. ά. Αλλάχ να τους συγχωρέσσει όλους.
Οι μεταρρυθμίσεις ξεκίνησαν πριν την αιγυπτιακή επανάσταση της εικοστής πέντε Ιανουαρίου 2011, και μετά το επαναστατικό κλίμα βρήκε το αλ-Άζχαρ ότι το έδαφος είναι κατάλληλο για να γίνουν παραπάνω μεταρρυθμίσεις, που έχουν δυο βασικούς σκοπούς: πρώτον, την εισωτερική μεταρρύθμιση του αλ-Άζχαρ, και αυτό γίνεται μέσω μεταρρύθμισης της διδακτικής ύλης της πρωτοβάθμιας, της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και αυτό αποτελεί τον πρώτο και πιο βασικό σκοπό των αλ-αζχαριτών και όλων των Αιγυπτίων. Έχει επίσης σκοπό την αναβάθμιση του εθνικού και ισλαμικού ρόλου, που αναμένει ο κόσμος από το ιστορικό τους ίδρυμα, σε θνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.
Η (Μασιάχατ αλ-Άζχαρ) καλωσόρισε αυτό το λαϊκό αίσθημα, και έχει απομακρινθεί από τις άσκοπες φιλονικίες που τις βαρέθηκαν οι πολίτες, και προχώρησε καλώντας μια εκλεκτή ομάδα Αιγυπτίων μορφωμένων, που εκπροσωπούσαν όλες τις κατευθύνσεις του έθνους, για να καθίσουν με μερικούς επιστήμονες του αλ-Άζχρ και να εξετάσουν την κατάσταση και να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις της επανάστασης, τις απαιτήσεις της και να συμφωνήσουν στα βασικά στοιχεία που ταυτίζονται με την σαρί’α (τον ισλαμικό νόμο) και με την ιδεολογία αυτών των μορφωμένων και την αιγυπτιακή πραγματικότητα. Μπορεί επίσης αυτό να γίνει μετά πρότυπο για τις άλλες ισλαμικές κοινωνίες, ανάλογα με την βούληση και τις αντικειμενικές τους συνθήκες.
Ο καρπός της κοινής επιστημονικής και πνευματικής προσπάθειας και των βαθιών και συχνών διαλόγων, που συνέχισαν για μερικούς μήνες, βγήκαν αυτά τα έγγραφα που παρουσιάζουμε σήμερα στον Άραβα αναγνώστη.
Πρώτον: το έγγραφο του βασικού συστήματος του κράτους, που διοργανώνει τη σχέση μεταξύ κυβερνόντος και πολιτιών, προσδιορίζει τα δικαιώματα και τα καθήκοντα, διοργανώνει την λαϊκή και την δημοκρατική συμμετοχή στην εξουσία, διαμορφώνει την εικόνα τουκράτους που θα ικανοποιήσει την ούμμα και θα ταυτίζεται με την σαρί’α μας, επίσης θα εκπληρώσει όλες τις ανάγκες της εποχής μας.
Αυτοί οι πολιτισμικοί διάλογοι συμφώνησαν στο ότι «το κράτος είναι το εθνικό, το δημοκρατικό, το συνταγματικό και σύγχρονο». Το σύγχρονο κράτος πρέπει νια διακρίνει μεταξύ των τριών εξουσιών την νομοθετική, την εκτελεστική και την δικαστική εξουσία. Αυτό το έγγραφο εκδόθηκε στις 17/ 7/ 1432 μ.Η. 19/ 5/ 2011 και οι επιστημονικοί και πολιτικοί κύκλοι καλωσόρισαν αυτή την κίνηση, ελπίζοντας ότι οι οι συμβουλικοί και συνταγματικοί οργανισμοί θα υιοθετήσουν αυτό το έγγραφο του αλ-Άζχαρ, όταν πρέπειται να γραφτεί το σύντγμα του κράτους, Αλλάχ θέλοντος.
Η δεύτερη δήλωση: όταν οι συνθήκες απαίτητσαν, τότε έβγαλε το αλ-Άζχαρ το δεύτερο έγγραφο, που ήταν σημείο αναφοράς, και είχε σκοπό την προστασία των νασικών ελευθεριών που διοργανώνουν τις υποθέσις της ελεύθερης κοινωνίας όπου επιθυμούν οι Αιγύπτιοι να ζήσουν. Γνωρίζοντας ότι αυτές οι ελευθερίες απαιτούν ανάλογα καθήκοντα στο πλαίσιο των απαραιτήτων σκοπών της σαρί’α. Γι’ αυτό βγήκε αυτή η δεύτερη δήλωση, είκοσι μέρες μετά την πρώτη, για να ικανοποιήσει το επαναστατικό κλίμα της Αιγύπτου, μετά την άνευ προηγουμένου, ανταπόκριση στην πρώτο έγγραφο.
Αυτό το έγγραφο περιέχει μια νομική, φιλοσοφική και συνταγματική ερμηνεία της δογματικής ελευθερίας, της επιστημονικής ελευθερίας, της καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής ελευθερίας και όλα όσα προστατεύουν την ελευθερία της έκφρασης και αυτό την ουσία της επεύθυνης ελευθερίας με όλες της τις πλευρές.
Η αραβική άνοιξη όμως επεκτάθηκε σε άλλες χώρες, εκτός από την Αίγυπτο και την Τυνησία, στην Γεμένη, την Λιβυή και την Συρία, και ανταποκρίθηκε το αραβικό περιβάλλον μαζί τους λόγω αδιαλλαξίας των αρχών. Έτσι, έπρεπε το αλ-Άζχαρ να σταθεί στο πλευρό των επαναστατικών λαών, γι’ αυτό συγκετρώθηκαν οι διανοούμενοι και οι επιστήμονες για να γράψουν το τρίτο έγγραφο, που αφορούσε στην υποστήριξη της βούληση των αραβικών λαών. Τότε, δήλωσε το αλ-Άζχαρ ότι ο ηγέτης που θα σκοτώσει τον λαό του, η παρουσία του στην εξουσία δεν θα έχει συνταγματικότητα, από τη στιγμή που η επανάσταση είναι ειρηνική και εκπληρώνει τις αισιοδοξίες και τις ελπίδες των λαών και όχι των εχθρών δυνέμεων των Αράβων και των μουσουλμάνων. Αυτό το έγγραφο εκδόθηκε το 3 Δου αλ-Χέτζα 1432/ 30/ 12/ 2011.
Όταν αυξήθηκε η αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών αιγυπτιακών δυνάμεων και αυτό θα οδηγούσε στη σύγκρουση λόγω της συστράτευσης που υπήρχε και που την κινούσαν άνθρωποι ανεύθυνοι, τότε το αλ-Άζχαρ επενέβη και έβγαλε μια δήλωση για την «ολοκλήρωση των σκοπών της επανάστασης και την αποκατάσταση του πνεύματός της», έχει συμμετάσχει σ’ αυτό ο πάπας Σενούντα, πάπας της Αλεξανδρεία, ο Πρωθεπουργός και εκπρόσωποι των κομμάτων και διάφοροι πολιτικοί και διανοούμενοι. Αυτό έγινε στις 17/ 2/ 1433 – 1/ 11/ 2012 και μετά επικράτησε η ειρήνη και γλύτωσε η κοινωνία την διχόνοια και τους κινδύνους να γλυστρώσουν σε κύματα βίας και ευχαριστούμε τον Αλλάχ για αυτό.
Η Πέμπτη δήλωση και αυτή ήταν η τελευταία και αφορούσε το «αλ-Κούντς αλ-Σαρείφ», και αυτό έγινε με αφορμή τις αλλοιώσεις που έκαναν οι Ισραηλινοί, δηλαδή για την ισραηλοποίηση του της Ιεράς Πόλης και του Τεμένους που αποτελούσε την πρώτη Κέμπλα των μουσουλμάνων, και είναι το τρίτο σε ιερότητα τέμενος, επίσης ήταν ο χώρος στον όποιο έγινε το Ισραά του Προφήτη (ΕΕΑΕ), και ήταν ο τόπος από τον οποίο ξεκίνησε η ανάβασή του στους ουρανούς στο Νεχτρινο Ταξίδι το Ισραά.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν την αραβικότητα του αλ-Κούντς (της Ιερουσαλήμ) εδώ και εξήντα αιώνες. Οι διάφορες επιθέσεις που έγιναν κατά την ιερά αυτή πόλη, έδειξαν επίσης την επιμονή των μουσουλμάνων να την υπερασπιστούν και να την έχουν ανοιχτή για όλους τους ανθρώπους από διάφορες θρησκείες, και η πόλη πάντα ήταν κάτω από την αραβο-ισλαμική προστασία. Η δήλωση τόνισε ότι οι Σιωνιστές θέτουν σε κίνδυνο την τύχη του επιθετικού τους κράτους, η οποία επιβάλλεται στην περιοχή υπό την απειλή της βίας, λόγω των εχθρικών πολιτικών τους κατά την ιερά πόλη της αλ-Κούντς. Αυτή η δήλωση έγινε στις είκοσι τέσσερις του μηνός Δου αλ-Χέττζα 1433 μ.Η. – είκοσι Νοεμβρίου 2011.
Η Μασιάχατ αλ-Άζχαρ, θεωρεί ότι η καταγραφή των πέντε αυτών ιστορικών δηλώσεων, θα διατηρήσει την κληρονομιά της αιγυπτιακής επανάστασης, από την μια πλευρά, και από την άλλη η καταγραφή αυτή γίνεται προς όφελος της γενιάς της επνάστασης που δεν συμμετείχαν στην διαμόρφωση της δήλωσης αυτής.
Αυτό επίσης θα είναι χρήσιμο για τον Άραβα αναγνώστη, που επιδιώκει αληθινές μεταρρυθμίσεις που θα στερεώσει τους στύλους της κοινωνίας και τα στηρρίγματά της. Θα φυλάξει επίσης την πολιτισμική και θρησκευτική της ταυτότητα. Και θα ανταποκριθεί με το γενικό πνεύμα που επικρατεί στον κόσμο, επίσης είναι κάτι που θα ταυτίζεται με την μονοθεϊστική μας ούμμα, η οποία ήταν στην κορυφή κατά στην αρχή του δέκατου πέμπτου αιώνα μ.Η.
(ο Αλλάχ έχει πάντα δύναμη να βάλει σε ισχύει τις αποφάσεις του. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν».
Μασιάχατ αλ-Άζχαρ
4 Τζουμάντα αλ-Άουαλ 1433 – 27 Μαρτίου 2012
Ο Αχμαντ αλ-Ταγιέμπ
Ιμάμης του αλ-Άζχαρ.
Τα έγγραφα (οι δηλώσεις) του αλ-Άζχαρ
- Η δήλωση (το έγγραφο) περί του μέλλοντος της Αιγύπτου.
- Η δήλωση (το έγγραφο) για την υποστήριξη της βούληση των αραβικών λαών.
- Η δήλωση (το έγγραφο) για το σύστημα των βασικών ελευθεριών.
- Η δήλωση (το έγγραφο) για την ολοκλήρωση των σκοπών τη επανάστασης.
- Η δήλωση (το έγγραφο) για το αλ-Κούντς αλ-Σαρείφ (Ιερουσαλήμ).
- Η δήλωση (το έγγραφο) το αλ-Άζχαρ και των εκλεκτών διανοούμεων περί του μέλλοντος της Αιγύπτου
Με πρωτεβουλία του καθηγητή Άχμαντ αλ-Τάγιεμπ, Μεγάλου Ιμάμη του αλ-Άζχαρ αλ-Σαρείφ, συνγκεντρώθηκαν μια ομάδα από εκλεκτών Αιγυπτίων διανοούμενων, που ανήκουν σε διάφορες ιδεολογικές και θρησκευτικές κατευθύνσεις, και μερικοί από τους επιστήμονες και διανοούμενους του αλ-Άζχαρ αλ-Σαρείφ˙ οποίοι εξέτασαν κάποια ζητήματα που αφορούν την ιστορική στιγμή που περνάει η Αίγυπτος, μετά την επανάσταση της εικοστής πέμπτης Ιανουαρίου, και τον ρόλο που διαδραματίζει στην καθοδήγηση της Αιγύπτου στους υπέρτατους σκοπούς της και στην ικανοποίηση του δικαίωματος του λαού της για να έχει ελευθερία, σεβασμό, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
Όλοι συμφώνησαν ότι πρέπει να χαραχτεί μια νέα πορεία για το έθνος που θα βασιστεί πάνω σε βασικές αρχές οι οποίες θα συζητηθούν από όλες τις δυνάμεις της αιγυπτιακής κοινωνίας, και αυτό γίνεται προς την ενοποίηση των ιδεολογικών πλαισίων της κοινωνίας και την νόμων και των σωστών της μεθόδων.
Το γεγονός ότι όλοι αναγνωρίζουν τον ηγετικό ρόλο του αλ-Άζχαρ στην διαμόρφωση της ισλαμικής μετρεοπαθούς ιδεολογίας, και ότι πάντα αποτελεί το σημείο αναφοράς, επιβεβαίωσαν οι παρούντες την σημαντικότητα του αλ-Άζχαρ και ότι είναι το αχνάρι που καθοδηγεί στον σωστό δρόμο, και προσδιορίζει την σχέση του κράτους με τη θρησκεία, και ορίζει τα κριτήρια της νομικής πολιτικής που πρέπει να ακολουθούμε. Ως εκ τούτου, αυτοί βασίζονται στην μεγάλη εμπειρία που έχει το αλ-Άζχαρ και στην επιστημονική και πολιτισμική του ιστορία που στηρίζεται στα εξής:
- Η νομοθετική προοπτική που σκοπεύει στην ανανέωση των θρησκευτικών επιστημών, σύμφωνα με το μάδχαμπ (ρεύμα) των άχλ αλ-Σούννα ουα αλ-Τζαμά’α(σουνίτων), που βασίζεται στην λογική και τις πηγές και αποκαλύπτει τις στοιχεία της ερμηνείας που δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα θρησκευτικά κείμενα.
- Η σημαντικότητα του ιστορικού ρόλου του αλ-Άζχαρ στην ηγεσία τουεθνικού κινήματος για την ελευθερία και την ανεξαρτησία.
- Η πολιτισμική προοπτική για την αναβέωση της θεωρητικής και φυσικής επιστήμης, της λογοτεχνίας και των ποικίλων τεχνών.
- Η προοπτική πρακτική στην καθοδήγηση της δυναμικής κίνησης της κοινωνίας και στην διαμόρφωση την διανοούμενων και του ρόλου τους στην αιγυπτιακή ζωή.
- κατέχει την επιστημονική, προοδευτική και πολιτισμική προοπτική στον αραβο-ισλαμικό κόσμο.
Οι παρόντες ήθελαν να υπωφεληθούν από τους μεταρρυθμιστές στο αλ-Άζχαρ από τον Σεΐχη Χάσσαν αλ-Αττάρ και τον μαθητή του Ρεφά’α αλ-Ταχάουι μέχρι τον σεΐχη Μουχάμμαντ Άμπντου και των μαθητών του από τους επιστήμονες του αλ-Άζχαρ όπως ο σεΐχης αλ-Μαράγι, Μουχάμμαντ Ντεράζ, Μουστάφα Αμπντουλράζεκ, Σαλτούν κ. ά. μέχρι την ημέρα μας. Ενεμπνεύστηκαν επίσης από τα μεγάλα κατορθώματα των φιλοσόφων, των νομοθετών, των λογοτεχνών, που έχουν αφήσει το απτύπωμά τους στην ανθρώπινη και επιστημονική εξέλιξη, και από τις άλλες γνώσεις που έχουν συμβάλει στην διαμόρφωση της ιεολογίας και της κοινής κατανόησης. Αυτοί οι άνθρωποι έδειξαν μεγάλο ζήλο και έβαλαν και επικέντρωσαν την προσοχή τους στα κοινά στοιχεία. Αυτά τα ψηλά κοινά στοιχεία που τα δείχονται οι διανοούμενοι της ούμμα, και που περιέχουν το εξής:
Την προσδιόριση των στοιχείων που εξεγούν την κατανόηση της σχέσης του Ισλάμ με το κράτος, στην λεπτή αυτή στιγμή, και αυτό σε συμβιβαστικό στρατηγικό πλαίσιο, που προσδιορίζει την μορφή του νέου προσδοκώμενου κράτους και του κυβερνητικού του συστήματος.
Αυτό θα προωθήσει την ούμμα προς την ανάπτυξη και αυτό θα βοήθησει την δημοκρατική ετάπαση, και εγγυάται την κοινωνική δικαιοσύνη και ότι η Αίγυπτος θα εισέλθει στην εποχή της επιστήμης και της γνώσης. Ταυτόχρονα όμως, διατηρούν τις πνευματικές, ανθρώπινες και πολιτισμικές αξίες, και αυτό θα προστατέψει τις ισλαμικές αρχές που έχουν ριζωθεί σο υποσυνείδητο της Ούμμα και στην συνείδηση των διανοουμένων, για να μην πέσουν στην παγίδα της παρερμηνείας, και για να μην γίνεουν αντικείμενο εκμεττάλευσης των εξτρεμιστών ρευμάτων, που χρησιμοποιούν θρησκευτικά, σεχταριστικά και ιδεολογικά σύμβολα, που έρχονται σε σύγκρουση με τις αρχές της ούμμα μας και την απομακρίνουν από τον δρόμο της μετρεοπάθειας. Αυτό επίσης συγκρούται με την ουσία του Ισλάμ, με την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την ισότητα, και απομακρίνουν από την ανεκτικότητα των μονοθεϊστικών θρησκειών.
Βάση όλου αυτού, έχουμε συμφωνήσει εμείς οι παρόντες στις ακόλουθες αρχές, για να προσδιορίσουμε την φύση της ισλαμικής νομοθεσία που χρησιμοποιείται σε μερικά ζητήματα. Και που αποτελούνται από νομοθετικά κείμενα που δεν χωράνει καμία αμφισβήτηση, και τα αναφέρουμε ως εξής:
Πρώτον: η ενίσχυση ίδρυσης του σύγχρονου συνταγματικού, δημοκρατικού και εθνικού κράτους, που βασίζεται πάνω σε ένα σύνταγμα που δέχεται όλη η ούμμα, και που διακρίνει ανάμεσα στις εξουσίες του κράτους και τους νομικούς του οργανισμούς εξουσίας. Και να προσδιορίζει το πλαίσιο εξουσίας, και να εξασφαλίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Γι’ να είναι η νομοθετική εξουσία αποκλειστικό δικαίωμα των βουλευτών, και αυτό πρέπει να ταυτιστεί με την σωστή ισλαμική αντίληψη, διότι δεν υπάρχει αυτό το θρησκευτικό κράτος, που υπήρχε σε άλλα κράτη, και έχει ταλαιπωρήσει τους ανθρώπους.
Το Ισλάμ αφήνει τους ανθρώπου να διοικήσουν και να χειριστούν τις κοινωνίες τους με τον τρόπο που οι ίδιοι θέλουν, και επιλέγει το σύστημα που εκπληρώνει τις ανάγκες επί του όρου, να είναι οι γενικές αρχές της ισλαμικής σαρί’α η βασική πηγή της νομοθέτησης, και να ργγυάται την ελευθερία στους αλλόθρησκουνε να εφαρμόσουν την θρησκευτική του νομοθεσία στα ζητήματα που αφορούν τις προσωπικές υποθέσεις.
Δεύτερον: να εφαρμοστεί το δημοκρατικό σύστημα που βασίζεται στις ελεύθερες εκλογές, πουαποτελεί το σύγχρονο εργαμείο για την πραγματοποίηση της ισλαμικής σούρα. Και αυτό εξασφαλίζει την ειρηνική εναλλαγή της εξουσίας, και θα προσδιορίσει τις ειδικότητες, και θα δώσει τη δυνατότητα να κριθούν οι υπέυθυνοι ενώπιον της βουλής, και θα προσπαθήσει να εκπληρώσει τις ανάγκες των ανθρώπων, και θα διοικήσει τις υποθέσεις του κράτους με τον νόμο, και θα κριθούν οι διαφθαρμένοι επίσης θα υπάρχει απόλυτη σαφήνεια και θα υπάρχει επίσης ελευθερία στην απόκτηση των γνώσεων.
Τρίτον: πρέπει να διατηρηθεί το σύστημα ελευθεριών, κυρίως που αφορούν στην σκέψη και την έκφραση. Πρέπει να τηρείται επίσης η πλήρης σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, και στα δικαιώματ της γυναίκας και του παιδιού. Είναι αναγαίο επίσης να τονισθεί η σημαντικότητα του πλουραλισμού και των μονοθεϊστικών θρησκειών και να θεωρηθεί υπηκοότητα η βάση της ευθύνης στην κοινωνία.
Τέταρτον: πρέπει να τηρείται πλήρως ο σεβασμός ακόμα και όταν πρόκειται για δειαφωνία και να υπάρχει διάλογος, και να επιχειρήσει κανείς να θέσει τον άλλον εκτός θρησκείας ούτε να εκμετταλευτεί τη θρησκεία στη διάδοση της διχόνοια ανάμεσα στους πολίτες. Εν τούτοις, πρέπει να θεωρηθεί η διάδοση της σεκταριστακής βίας και του ρατσισμού έγκλημα που γίνεται εις βάρος της κοινωνίας. χρειάζεται επίσης να υπάρχουν ισότιμος διάλογος και αλληλοσεβασμός, χωρίς να υπάρει καμία διάκριση ανάμεσα στους πολίτες στα δικαίώματα και τα καθήκοντα.
Πέμπτον: η επιβεβαλιωση ότι πρέπει να τηρούνται οι συνθήκες και οι διεθνείς αποφάσεις και να δίνεται έμφαση στα πολιτισμικά κατορθώματα στις ανθρώπινες σχέσεις, και αυτό άλλωστε ταυτίζεται με τις μετρεοπαθείς παραδόσεις του αραβικού και ισλαμικού πολιτισμού, που ταυτίζονται με την μακρά πολιτισμική εμπειρία του αιγυπτιακού λαού και με ό,τι έχει προσφέρει για την ειρηνική συμβίωση και την αναζήτηση του καλού για όλη την ανθρωπότητα.
Έκτον: πρέπει να υπάρχει πλήρως σεβασμός για την αιγυπτιακή περηφάνια και πρέπει να φυλαχτούν οι χώροι λατρείας των μονοθεϊστικών θρησκειών και να υπάρχει ελευθερία για την εκπλήρωση των θρησκευτικών καθήκοντων χωρίς κανένα εμπόδιο, και πρέπει να σεβαστούν όλες οι μορφές της θρησκείας, και χωρίς να περιφρονηθεί ο πολιτισμός κανενός λαού. Θα πρέπει επίσης να εξασφαλίζει και να προστατεύεται η ελευθερία έκφρασης και της δημιουργίας στο πλαίσιο τους συστήματος σταθερών πολιτισμικών μας αξίων.
Έβδομον: πρέπει να θεωρηθούν η επιστήμη και η επιστημονική έρευνα ως εργαλείο που θα οδηγήσει την Αίγυπτο στην πολιτισμική ανάπτυξη. Πρέπει να επικεντρωθούν όλες οι ενέργειες για να αναπληρώσουμε όλα αυτά που δεν προλάβαμε, και για να εξαφανιστεί το φαινόμενο του αγραματισμού. Επίσης χρειάζεται να γίνουν μεγάλες επενδύσεις και να εκμεταλλευτεί αυτό το ανθρώπινο δυναμικό.
Όγδοον: πρέπει να ισχύσει το φέκχ αλ-Αουλαουιγιάτ για να υπάρχουν ανάπτυξη, δικαιοσύνη και για την αντιμετώπιση της τυραννίας και της διαφθοράς.
Χρειάζεται επίσης ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η ανεργία, και να εκμετταλευτεί η μεγάλη ενέργεια της κοινωνίας στον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τομέα. Πρέπει όμως να έχει πρωτεραιότητα στην κοινωνία μας η γιατρική φροντίδα, και αυτή είναι η υποχρέωση του κράτους απέναντι σε όλους τους πολίτες.
Ένατο: να δημιουργήει η Αίγυπτος καλές σχέσεις με τους αδελφούς μας Άραβες και με τις ισλαμικές χώρες και γενικά με την διεθνή κοινότητα. Πρέπει επίσης να συνεχίσει να υποστηρίξει τον Παλαιστινιακό λαό και να προστατέψουν οι Αιγύπτιοι την κυριαρχία της Αιγύπτου και να γυρίσει η Αίγυπτος να διαδραματίσει τον σημαντικό ρόλο της όπως πάντα. Χρειάζεται επίσης να δοθεί προσοχή στα συμφέροντα των λαών, και αυτό πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της ανταγονιστιότητας και με πλήρη ανεξαστησία.
Όλη η άνθρώπινη ενέργεια θα πρέπει να έχει σκοπό να συμβάλει στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας, και να διατηρήσει το περιβάλλον και να αποκαταστήσει την δίκαια ειρήνη μεταξύ των λαών.
Ενδέκατο: το Αλ-Άζχαρ θεωρείται ο επεύθυνος οργανισμός που πρέπει να συμβουλευτούν οι μουσουλμάνοι για τα θρησκευτικά τους ζητήματα για όλες τις θρησκευτικές τους υποθέσεις. Όμως δεν επιτρέπεται να αποκλείονται οι απόψεις των ανθρώπων, έφ’ όσον οι άνθρωποι αυτοί κατέχουν την γνώση, και πρέπει να τηρείται ο σεβασμός του διαλόγου.
Το Αλ-Άζχαρ και όλοι που παρόντες εδώ από τους διανοούμενους παρακαλούν όλα τα κόμματα να εργαστούν για το καλό της Αιγύπτου και για την πρόοδο της.
Ο Αλλάχ έχει πάντα το καλό για την ούμμα.
Μασιάχιτ Αλάζχαρ
17- Ράρζαμπ, 1432 – 19 Ιγουνίου, 2011.
Επιστήμονες του Αλ-Άζχαρ
Μια ομάδα εκλεκτών διανοούμενων
Ο Σεΐχης του Αλ-Άζχαρ.
2. Η δήλωση του Αλ-Άζχαρ και των διανοουμένων για την υποστήριξη της βούληση των αραβικών λαών
Ξενινώντας από την τον σημαντικό ρόλου που διαδραματίζει το αλ-Άζχαρ και των διανοουμένων για τις απαιτήσεις που της ιστορικής υποχής που περνάει η αραβική ούμμα, η οποία αναζητεί την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την δημοκρατία, και για να συνεχίσειτην πολιτισμική της πορεία. Βασίζονται στο απελευθερωτικό πνεύμα του Ισλάμ ξαι στους νόμους του ισλαμικού φέκχ, και ο ρόλος τους στις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν και την πραγματοποίηση των ανωτάτων σκοπών της ούμμα.
Αυτό ταυτίζεται με τις στάσεις του αλ-Άζχαρ και των διανοουμέων στην Αίγυπτο και στον αραβικό μας κόσμο, που τείνει προς την υποστήριξη των απαλευθερωτικών κινημάτων ενάντι του τύραννου κατακτητή, πιστεύοντας επίσης ότι η ούμμα πρέπει να είναι φρόνιμη και να αξιοποιήσει τους λόγους που την οδηγούν στην ανάπτυξη και στο να ξεπεράσει όλες τις ιστορικές δυσκολίες και να αναγνωριστούν τα δικαιώματα των πολιτών στη κοινωνική δικαιοσύνη.
Όλα αυτά, πρέπει να γίνονται με βάση των αρχών του ισλαμικού νόμου που έχει σκοπό να φυλάξει την λογική, την θρησκεία, την περιουσία και την τιμή. Εμποδίζει επίσης το δρόμο μπροστά στην τύραννη εξουσία που στερεί την ανάπτυξη στου μουσουλμάνους και στην και στην πρόοδο.
Αυτή η ομάδα που έγραψε το έγγραφο του αλ-Άζχαρ, η οποία αποτελείται από όλο το ιδεολογικό φάσμα της αιγυπτιακής κοινωνίας, έχει καταγράψει εποικοδομητικούς διαλόγους για τα αποτελέσματα πουπραγματοποίησαν οι αραβικές επαναστάσεις, και έχουν συμφωνήσει οι παρόντες στις αρχές που ταυτίζονται με την ισλαμική ιδεολογία και τις προσδοκίες των αραβικών λαών, και έχουν συμφωνήσει στο ότι πρέπει να συβαστούν οι εξής συνθήκες:
Πρώτον: η νομική εξουσία που κυβερνάει στηρίζεται, από την θρησκευτική και συνταγματική άποψη, πάνω στην βούληση των λαών και στην ελεύθερη επιλογή τους που γίνεται μέσω εκλογών που γίνονται με σαφήνεια και δημοκρατική διαδικασία, και αυτό θεωρείται ένα άλλο σύστημα πιο σύγχρονο από εκείνο που βασίζεται στην μπάϊα στο Ισλάμ, και αυτό ταυτίζεται με τα σύγχρονα συστήματα στις αναπτυγμένες χώρες.
Αυτό ταυτίζεται επίσης με το μέρισμα της εξουσιών, της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής, και βάζει το σύστημα παρατήρησης και αυτό ορίζει την ούμμα υπεύθυνη και πηγή όλων των εξουσιών. Είναι δηλαδή εκείνη που δίνει και στερεί την εξουσία, και αυτό περιορίζει την εξουσία των ηγετών που διαστραβλώνουν την έννοια του εδαφίου, «ω! Εσεις που πιστεύετε να υπακούετε τον Αλλάχ και τον Απεσταλμένο του και τους άρχοντές σας», (αλ-Νισαά, 59). Όμως αυτοί δεν καταλαβαίνουν το άλλο εδάφιο που εξηγεί το προηγούμενο, «και αν κρίνετε μεταξύ των ανθρώπων, να κρίνετε με δικαιοσύνη», (αλ-Νισαά, 58).
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν νομοθέτες που θεωρούν ότι οι πιστοί πρέπει να δείξουν υπομονή όταν δεν έχουν τη δυνατότητα να απομακρύνουν τον τύραννο από την εξουσία, μέχρι να έχουν τη δύναμη να κάνουν αυτό.
Δεύτερον: όταν υψώνεται η φωνή της αντιπολίτευση, που είναι δικαίωμα των ανθρώνπων, και οι ηγέτες αρνούνται να κάνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και να επιβάλλουν τη δικαιοσύνη, τότε οι τύρανοι δεν είναι αυτοί αλλά οι ηγέτες που αρνούνται όλες τις προσπάθειες και συμαδεύον τα όπλα τους στους πολίτες. Οι προσπάθειες των πολιτών αυτών αποτελεί την μέθοδο για την μεταρρύθμιση της κοινωνίας.
Τρίτον: η βία αντιμετώπιση των ειρηνικών και η αιματοχυσία, θεωρείται παραβίαση της συμφωνίας των πολιτών με τον ηγέτη.
Αν συνεχίσει η εξουσία να αδικήσει τους πολίτες και συνεχίσει την αιματοχυσία, τότε έχουν οι πολίτες το δικαίωμα να ανατρέψουν αυτή την τύραννη εξουσία, παρά όλες τις δικαιολογίες που αναφέρονται για σταθερότητα και πρέπει οι στρατοί να προστατέψουν τις χώρες από όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές απειλές, σύμφωνα με το σύνταγμα. Και όχι να γίνουν εργαλεία για τους τυράννους, «αυτή ήταν η αιτία που δώσαμε εντολή στα παιδιά του Ισράηλ ότι, αν κάποιος σκοτώσει έναν άνθρωπο- εκτός όταν πρόκειται για κάποιον που σκότωσε έναν άνθρωπο ή για κάποιον που δημιουργεί διαφθορά στη χώρα- θα είναι σαν να σκοτώνει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όποιος δε σώζει τη ζωή κάποιου, θα είναι σαν να έσωζε τη ζωή ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο Απεσταλμένος Μας τους έδωσε καθαρά σημάδια αυτού, αλλά πρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι αυτών κάνουν καταχρήσεις στη γη», (αλ-Μα’έντα, 32).
Τέταρτον: πρέπει οι επαναστατικές δυνάμεις να απομακρυνθούν από την αιματοχυσία και να μην βασίζονται σε εξωτερικές δυνάμεις, διότι αυτό θεωρείται παρέμβαση των εσωτερικών υποθέσεων της χώρας, και θα πρέπει το κράτος να τους επαναφέρει στο εθνικό μέτωπο. Πρέπει επίσης να απομακρυνθούν από τις σεχταριστικές και θρησκευτικές διχόνοιες για να φυλάξουν την εθνική ενότητα, και πρέπει να ενώνονται όλες οι προσπάθειες για τον δημοκρατικό μετασχηματισμό που γίνεται προς το συμφέρον όλων.
Αυτό σκοπέυει στο να χτίσει ένα μέλλον που βασίζεται πάνω στη ιστότητα και στη δικαιοσύνη, για να μην μετατραπεί η επανάσταση σε σεχταριστικά ή θρησκευτικά λάφυρα. Χρειάζεται οι επαναστάτες και οι διανοούμενοι να προστατέψουν τα συμφέροντα της χώρας τους και τους οργανισμούς της, και να δυλάξουν τις περιουσίες της και να απομακρυνθούν από τις διχόνοιες και να μην βασίζονται στις δυνάμεις που επιδιώκουν την λεηλασία της χώρας.
Πέμπτον: βάση αυτών ισλαμικών και συνταγματικών αρχών, που εξφράζουν την πολιτισμική κατανόηση, οι επιστήμονες του αλ-Άζχαρ, και οι διανοούμενοι, δηλώνουν της υποστήριξή τους στην βούληση των αραβικών λαών στις ματαρρυθμίσεις και στις καινοτομίες, επίσης στη δικαιοσύνη και την ελευθερία.
Η επανάσταση πέτυχε στην Τυνησία, την Αίγυπτο και την Λιβύη, συνεχίζει όμως ακόμα στη Συρία και στην Γεμένη, παρά το γεγονός ότι η τυραννική δύναμη προσπαθεία να την καταπνίξει, και οι επιστήμονες του αλ-Άζχαρ και οι παρόντες διανοούμενοι , παρακαλούν τις αραβικές και ισλαμικές χώρες να την βοηθήσουν στις χώρες αυτές για να πετύχει, με λιγότερες, κατα το μέτρο του δυνατού, απόλειες.
Αυτό επιβεβαιώνει το δικαίωμα των λαών στην ελευθερία και στην εκλογή των αρχηγών τους, και αυτό επειδή η νομιμότητα κάθε εξουσίας εξαρτάται από την βούληση του λαού. Το δικαίωμα της ειρηνικής αντιπολίτευσης εξασφαλίζεται στο Ισλάμ, επιπλέον είναι βασικό δικαίωμα των ανθρώπων κατά τις διεθνείς διαθήκες.
Έκτον: οι επιστήμονες του αλ-Άζχαρ και οι διανοούμενοι που συμμετέχουν μαζί τους, εκλιπαρούν τους άραβες και μουσουλμάνους αρχηγούς να κάνουν τις απαραίτηρες πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και να αρχίσουν τον δημοκρατικό μετασχηματισμό, διότι οι καταπιεσμένοι λαοί έχουν εξυπνήσει, και δεν μπορεί κανένας αρχηγός να τους σταματήσει. Θεωρείται απαράδεκτο να ζήσουν οι λαοί της αραβικής περιοχής και μερικών ισλαμικών χωρών υπό δεσποτισμού και τυραννίας, και να κατηγορείται το Ισλάμ άδικα για το θέμα αυτό. Αυτές οι χώρες πρέπει να προχωρήσουν στην πορεία της ανάπτυξη ς και να εκμεταλλευτούν τα εργαλεία της τεχνολογικής προόδου και της παραγωγικότητας της γνώσης.
Πρέπει επίσης να εκμεταλευτούν οι ανθρώπινες ενέργειες και οι φυσικοί πόροι για την εξυπηρέτηση των πολιτών, και για την πραγματοποίησης της ευτυχίας τους.
Ας μην νομίζει κανείς από τους τύρρανους ότι βρίσκεται σε ασφέλεια και ότι δεν θα έχει την ίδια τύχη με τους όμοιούς του. Ας μην νομίζουν οι τύραννοι ότι θα μπορέσουν να περιπλανήσουν τους ανθρώπους, τη στιγμή που υπάρχει όλη αυτή η ανοιχτή επικοινωνία και η έκρεξη της γνώσης, και με όλες αυτές τις πολιτισμικές και θρησκευτικές αρχές και τις θυσίες ων Αράβων. Όλα αυτά έκαναν την αύπνιση των ανθρώπων σαν μια αναζωμυρωμένη φλόγα, και την ελευθερία μια σημαία που κυματίζεται, και από την ελπίδα που έχουν οι καταπιεσμένοι λαοί, βασικό εργαλείο που θα τους οδηγήσει στον αγώνα τους για την νίκη. Και ας πάψουν εκείνοι που δεν έχουν καμία γνώση με τα στοιχεία της ισλαμικής θρησκείας, και ας σταματήσουν να υποστηρίξουν τους τύραννους αρχηγούς, διότι αυτό δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, λέει το Κοράνι, «και ο Αλλάχ είναι πάντοδύναμος και κάνει πάντα αυτό που θέλει, όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν αυτό», (Γιούσουφ, 21).
Ζητούμε το έλεος από το Αλλάχ και να μας ενώνει και να μας φυλάξει από κάθε διχόνοια.
Μασιάχατ αλ-Άζχαρ
3 Δου αλ-Χίττζα 1432 – 30 Οκτωβρίου 2011.
Άχμαντ αλ-Τάγιεμπ
3. Η δήλωση του αλ-Άζχαρ και των διανοούμενων για το σύστημα των βασικών ελευθεριών
Οι Αίγυπτιοι και οι αραβικοί και ισλαμικοί λαοί ελπίζουν, μετά τις απελευθερωτικές επαναστάσεις που τους ανθρώπους και τους επιστήμονες της ούμμα να ζητήσουν την απελευθέρωση της σχέση των αρχών της ισλαμικής σαρί’α και του συστήματος των βασικών ελευθεριών που είναι ταυτίζονται με την διεθνή διαθήκη.
Αυτές οι ελευθερίες είναι, η ελευθερία της πίστης, η ελευθερία της επιστημονικής έρευνας, η ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης και η ελευθερία της δημιουργίας. Αυτό πρέπει να γίνει με βάση βαθειάς κανανόησης της ισλαμικής νομοθεσίας. Αυτό θα μετατρέψει τις ενέργειες της ούμμα σε εργαλεία ανάπτυξης.
Μερικοί επιστήμονες από το αλ-Άζχαρ και διανοούμενο, που έχουν γβάλει την πρώτη δήλωση του αλ-Άζχαρ υπό την αιγίδα του Μεγάλου Ιμάμη, και την ακολούθησαν με την δήλωση που υποστηρίζει το δικαίωμα των λαών των αραβικών χωρών στην ελευθερία και την δημοκρατία, αυτοί έχουν συζητήσει μεταξύ τους τα κοινά ιδεολογικά στοιχεία που αφορούν το σύστημα ελευθεριών και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και έχουν συμφωνήσει, κατά την ιστορική αυτή στιγμή, σε μερικά πράγματα που διατηρούν την κοινωνική ενότητα και προστατεύουν το κοινό συμφέρον.
Πρώτον: Η ελευθερία του δόγματος:
Το δικαίωμα της ελευθερία του δόγματος, και ό,τι συσχετίζεται μαζί του από το δικαίωμα της υπηκοότητας που βασίζεται πάνω στην πλήρη ισότητα στα δικαιώμτα και στις υποχρεώσεις, αποτελεί την θεμελιώδη πέτρα στην ίδρυση μιας νέας και σύγχρονης κοινωνίας. Το Κοράνι αναφέρει, «δεν επιτρέπεται να υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία, διότι το καλό ξεχωρίζει από το κακό», (αλ-Μπάκαρα, 256), επίσης, «όποιος επιθυμεί ας πιστέψει και όποιος δεν επιθυμεί ας αρνηθεί την πίστη», (αλ-Κάχφ, 29).
Αυτό σημαίνει ότι δεν επιτρέπονται οποιαδήποτε μορφή καταναγκασμού στη θρησκεία ούτε θρησκευτική διάκριση. Ο κάθε άνθρωπος πιστεύει σ’ ό,τι επιθυμεί, διότι είναι ελεύθερος πολίτητς και είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, και χωρίς όμως, να προσβέλει το δικαίωμα της κοινωνίας και την πίστη της, διότι οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν ιερότητα.
Το αραβικό έθνος είναι ο χώρος της θεϊκής αποκάλυψης, και είναι ο κατάλληλος χώρος για την ελευθερία της πίτης. Ο σεβασμός της θρησκευτικής πίστης απαιτεί να δεχόμαστε την πλουραλισμό και πρέπει να προσέχει ο ένας τα αισθήματα του άλλου και να τηρίται η ισότητα μεταξύ των πολιτών και να έχουν όλοι ίσα δικαιώματα και υποχρειώσεις. Επίσης πρέπει να σεβαστεί η ελευθερία του δόγματος, και να αποκλειθεί η κάθε προσθάθεια αποκλεισμού και λοιδορότητας της πίστης του άλλου.
Και δεν επιτρέπεται να ξέξουμε ούτε να εικάσουμε το τι κρύβει ο καθένας μέσα του. Τονίζει ο Προφήτης (ΕΕΑΕ) «έχει ανοίξει την καρδιά του για να ξέρεις τι κρύβει μέσα». Σημειωτέον είναι αυτό που είπε ο Ιμάμης Μουχάμμαντ Άμπντου, «αν κάποιος άνθρωπος λέει κάτι και δέχεται αυτό που λέει δυο ερμηνείες, η μια τονίζει ότι είναι πιστός και η άλλη τον θέτει εκτός θρησκείας, τότε πρέπει να παίρνουμε την άλλη μορφή που τον κρατάει ακόμα εντός της πίστης».
Δεύτερον: Η ελευθερία της επιστημονικής έρευνας:
Η επιστημονική έρευνα, όπως η ανθρωπιστικές επιστήμες, οι μαθηματική κ. ά, θεωρούνται το όχημα της ανάπτυξης και το εργαλείο της αποκάλυψης των μυστηριώδων στοιχείων του πλανήτη για να εκμεταλλευτούν υπέρ του καλού της ανθρωπότητας. Αυτή η έρευνα δεν μπορεί να γίνει χωρίς συσωρευτούν και να ενωθούν όλες οι δύναμες της ούμμα για αυτό. Τα κορανικά εδάφια προωθούν προς τον συλλογισμό στα φαινόμενα του πλανήτη.
Ως εκ τούτου, ο συλλογισμός θεωρείται γενικά ισλαμική υποχρέωση σε όλους τους διαφόρους τομείς και τέχνες, θεωρητική και η πειραματική έρευνα, καθίστανται το εργαλείο αυτού του συλλογισμού. Αυτό απαιτεί να έχουν οι επιστήμονες και τα ακαδημαϊκά ιδρύματα απόλυτη ελευθερία για να κάνουν τα πειράματα και να παρουσιάσουν τις εικασίες τους για να τα εξετάσουν με ακριβή κριτήρια. Θα πρέπει όμως, να έχουν την δημιουργική φαντασία και την απαραίτητη εμπειρία, για να φτάσουν σε αποτέλεσματα τα οποία προσφέρουν στην ανθρωπότητα κάτι καινούργιο. Αυτό έγινε την εποχή του αλ-Ράζυ, του Ίμπν αλ-Χαϊθάμ, κ. ά., τώρα, όμως, η εποχή μας έχει μεγάλη ανάγκη την επιστήμη, διότι είναι η πηγή της προόδου και η ελευθερία της έρευνας έγινε ο λόγος της επιστημονικής εξέλιξης, και αυτό χρειάζεται να διαφοθεούν τα κέντρα έρευνας και να διαμορφωθούν οι ερευνητικές ομάδες. Χρειάζεται επίσης να εγγυάται μεγαλύτερη ελευθερία για την επιστημονική έρευνα. Η Δύση θα έχει ως μονοπώλειο την επιστήμη μέχρι που έγινε η ανάπτυξη της Κίνας, Κίνας και της Ινδίας.
Θεωρώ ότι ήρθε η στιγμή να εισέλθουν οι Αιγύπτιοι και οι Άραβες γενικά όχι μόνο αλλά και η μουσουλμάνοι στον κύκλο της επιστημονικής και πολιτισμικής ανταγωνιστικότητας, και αυτό μπορεί να το εξασφαλίζει οι ανθρώπινες ενέργειες, που θεωρούνται ως οι πιο κατάλληλοι όροι για την ανάπτυξη.
Τρίτη: η ελευθερία της έκφρασης:
Η ελευθερία της έκφρασης, θεωρείται από τις πιο σημαντικές ελευθερίες, και για να γίνει αυτό χρειάζεται να ασχοληθεί κανείς με τη συγγραφή , την ρητορική και την τεχνική παραγωγή.
Αυτή η ελευθερία ξεπερνάει τα περιορισμένα όρια του ανθρώπου και επεκτείνεται για να συμπεριλάβει και άλλους ανθρώπους, και κόμμαρα και μη-κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Περιλαμβάνει επίσης την ελευθερία του τύπου και των μέσα μαζικής ενημέρωση, και την ελευθερία διακίνησης πληροφοριών.
Έτσι, η ελευθερία της έκφρασης είναι ο κεντρικός άξονας όλων των ελευθεριών, και πρέπει να εξασφαλίζεται με το σύνταγμα.
Άξιον αναφοράς είναι ότι, το ανώτατο συνταγματικό δηκαστήριο της Αιγύπτου εγκρίνει την ελευθερία της έκρασης με την ευρεία της έννοια, για να περιλαμβάνει με τον τρόπο αυτό την εποικοδομητική κριτική. Τονίζει το άρθρο που αφορά την ελευθερία της έκφρασης μάλιστα, «η ελευθερία της έκφρασης, στις δημόσιες υποθέσεις, δεν επιτρέπται να περιορίζεται, αντιθέτως, πρέπει να υπάρχει περισσότρη ελευθερία».
Πρέπει να τονίσουμε όμως, ότι είναι υποχρεωτικό να σεβαστούν τα δόγμα και τα θρησκευτικά στοιχεία, διότι οτιδήποτε προσβάλει αυτά τα στιχεία, απειλεί απευθείας την κοινωνική υφή και τη ζομή της κοινωνίας.
Τονίζουν επίσης οι παρόντες ότι η ελευθερία της έκφρασης είναι η κατάλληλη μορφή της δημοκρατίας, και ζητούν να μεγαλώσει η νέα γενιά βάση της ελευθερία και του σεβασμού της διαφορετικότητας.
Στο σημείο αυτό παρακαλούν τους θεολόγους και τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα μέσα να προσέχουν όταν πρόκειται για το θέμα αυτό. Θα πρέπει να διαδώσουν την κουλτούρα του διαλόγου και της ανεκτικότητας, και για να γίνει αυτό, χρειάζεται να καλέσουμε τις πολιτισμικές παραδόσεις της ισλαμικής ιδεολογίας, που βασίζεται στη θεωρία, «η γνώμη μου είναι σωστή, και μπορεί να μην είναι, και η γνώμη του άλλου είναι λάθος, και μπορεί να είναι σωστή».
Η ελευθερία της έκφρασης απαιτεί να υπάρχει σεβασμός στον διάλογο και να φέρει η κάθε πλευρά τα επιχειρήματά της.
Τέταρτον: η ελευθερία της καλλιτεχνικής και λογοτεχνική δημιουργίας:
Η δημιουργία χωρίζεται σε, επιστημονική δημιουργία και καλλιτεχνική και λογοτεχνική παραγωγή, ποίηση, πεζωγραφία, θέατρο, γλυπτική και ζωγραφική κ. ά.
Η λογοτεχνία και οι καλλιτεχνία, αναπτύσσουν την κατανόηση της πραγματικότητας και αναβαθμίζει την αίσθηση για τακάλλη. Αυτά τα είδη κριτικάρουν τη κοινωνία κάποιες φορές, και αυτό είναι κάτι που αξίζει να επαινηθεί, διότι αυτό πλοτίζει τη γνώσσα και την ιδεολογία. Στην ουσία τους επίσης, ταυτίζονται με τις θρησκευτικές εξουσίες.
Η αραβική γλώσσα έχει πλούσια λογοτεχνική κληρονομιά, και αυτό φαίνεται στη ποίηση και τη λογοτεχνία. Οι ποιητές και οι συγγραφείς έγραφαν σε όλους τους τομείς.
Τα όρια της ελευθερίας της δημιουργίας, είναι να την δέχεται η κοινωνία και να μπορέσει να περιλάβει την παράδοση. Χρειάζεται να υπάρχει καινοτομία στην λογοτεχνική και καλλιτεχνική δημιουργία και πρέπει να αξιοποιήσουμε τη κρίση των ανθρώπων που κατέχουν τη γνώση του αντικειμένου αυτού.
Η λογοτεχνική και καλλιτεχνική παραγωγή, είναι το κατάλληλο επιχείρημα για την άνθιση του συστήματος των βασικών ελευθεριών και συγκινεί τα συναισθήματα της κοινωνίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι, όσο διευρύνονται τα όρια της ελευθερίας σε μια κοινωνία, αυτό είναι μια απόδειξη για την ανάπτυξή της.
Μεγάλος Ιμάμης
Σεΐχης το αλ-Άζχαρ.
4. Η δήλωση του αλ-Άζχαρ αλ-Σαρείφ για την ολοκλήρωση της αιγυπτιακής επανάστασης και η αποκατάσταση του επαναστατικού της πνεύμα.
Με εθνική πρωτεβουλία του αλ-Άζχαρ αλ-Σαρείφ και γενναιόδωρη συμμετοχή του πρωθυπουργικού συμβουλίου και της αιγυπτιακής Εκκηλσίας και των αρχηγών των λαϊκών δυνάμεων, σε αυτή την ιστορική μέρα- και με ευκαιρία του πρώτου εορτασμού της αιγυπτιακής επανάσταης, που κέρδισε τις θετικές εντυπώσεις του κόσμου για τους ανεπανάληπτους χαρακτήρους της, την ειρηνικότητά της, και το ζήλο της για την εθνική ενότητα των Αιγυπτίων, αυτή η επανάσταση που στηρίχτηκε πάνω στα πιο σύγχρονα μέσα για να εκπληρώσει τους σκοπούς της.
Αυτή η επανάσταση κατάφερ να σώσει την Αίγυπτο από την αδικία, την τυραννία και την διαφθορά. Στην ημέρα αυτή γυρίζει όλη η Αίγυπτος στον χώρο που γεννήθηκε η επανάσταση, και που δέχτηκε τις θυσίες των πατριωτών νέων, που θυσίασαν τις ψυχές τους για την Αίγυπτο. Σήμερα, ξαναγυρίζει η Αίγυπτος στην «πλατεία Ταχρείρ» που μπήκε με τα αραβικά του γράμματα σε όλες τις γλώσσες.
Σήμερα: η Αίγυπτος είναι της πλατείας, της βουλής, του στατού, του λαού, της κυβένησης, του αλ-Άζχαρ. Η Αίγυπτος είναι το έθος, είναι η χώρα του παναραβισμού, του Ισλάμ και του χριστιανισμού, της ιστορίας και της παράδοσης, η Αίγυπτος του παρόντος και του μέλλοντος, της θρησκευτικής πίσης και της ελευθερίας.
Σηέρα δηλώνει σε όλον τον κόσμο ότι θα διατηρήσει τα εξής εθνικά στοιχεία:
- θα διατηρήσει το πνεύμα της πλατείας, όπως ήταν κατά των δάκα οχτώ ημερών που άλλαξαν το πρώσωπο της ιστορίας, και εφάρμοδε την ιστότητα μεταξύ των πολιτών.
- Η εθνική υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν τους σκοπούς της επανάστασης της εικοστής πέμπετης Ιανουαρίου.
- εθνική συμφωνία ότι θα αντιμετωπίζουν με ιστότητα όλους τους πολίτες χωρίς καμία διάκριση, ούτε αποκλεισμό.
- Επιβεβαίωση του συνταγματικού δικαιώματος του πολίτητα να δικάζεται μπροστά στην πολιτική δικαιοσύνη και όχι στα στρατιωτικά δικαστήρια. Πεέπει, επίσης, να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι.
- γρήγορη επιτάχυνση της δίκης των διαφθαρμένων και τυράννων του παλαιού συστήματος, χωρίς να υπεριάζει αυτό την διαδικασία της δικαιοσύνης.
- Πρέπει να εκπληρώνονται όλα τα δικαιώματα των μαρτύρων και των τραυματιών, και να έχουν τις κατάλληλες αποζημιώσεις και την, απασχόληση και την πλήρη φροντίδα.
- Να συνεχίσει το δημοκρατική ανοικοδόμηση των εθνικών ιδρυμάτων, και να παραδοθεί η εξουσία σε πολιτικούς αρχηγούς χωρίς καθυστέρηση.
- Και εφαρμοστούν τα αποτελέσματα των εκλογών, και να υπάρχει πλήρης συνεργασία μεταξύ των νέων της επανάστασης, κατώ από την δημοκρατική ομπρέλα και με βάση κοινοβουλευτικής νομιμότητας και της εθνικής ενότητας.
- Εξάλειψη των συνεπειών της κατασταλακτικής πολιτικής και της διαφθοράς και η σκληρή δουλειά για την οικοφόμηση της αιγυπτιακής οικονομίας.
- Αποκατάσταση του ρόλου της Αιγύπτου στην περιοχή και η συμβολή στην διεθνή πολιτική με ελεύθερη βούληση και χωρίς εξάρτηση από κάποια άλλη δύναμη.
- Να γυρίσει ο στρατός, που προστατεύει την χώρα και την επανάσταση, στον βασικό του ρόλο στην υπεράσπιση της ασφάλειας της χώρας.
- Η αξιοποίηση των ενεργειών του λαού για την οικοδόμηση της χώρας και για την καταπολέμηση των ασθενειών και του αγραμματισού. Και αυτό για την πολιτική και οικονομική ανάπτυξη της Αιγύπτο και για να γίνει μυμούμενο πρότυπο για τις αραβικέςκαι ισλαμικές χώρες.
Μάρτυς μας είναι ο Αλλάχ
Μασιάχατ αλ-Άζχαρ
17 Σούφα 1433 – 11 Ιανουαρίου 2012
Άχμαντ αλ-Τάγιεμπ
5. Η δήλωση του αλ-Κούντς αλ-Σαρείφ (της Ιερουσαλήμ).
Τη στιγμή που γίνεται η ισραηλοποίηση της ιεράς πόλης της Ιερουσαλή και τις παραβάσεις που γίνονται κατά το ιερό τέμενος και τις απειλές που δείχεται η διαμόρφωση του ιερού τεμένου, και το τελευταίο ήταν αυτό που αφορά το τρένο της Ιεράς πόλης της Ιερουσαλήμ, το αλ-Άζχαρ αλ-Σαρείφ, που υπερασπίζεται την ούμμα, δηλώνει:
Πρώτον: Η αραβικότητα της Ιεροσαλήμ είναι αναμφίβολη και έχει τις ρίζες της στην ιστορία για παραπάνω από εξήντα αιώνες, επειδή την έχτισαν οι Άραβες κατά την τέταρτη χιλιαετία, δηλαδή εικόσι έναν αιώνα πριν την εποχή του Αβραάμ, και είκοσε εφτά αιώνες πριν την εμφάνιση του ιουδαϊσμού, την θρησκεία του Μωϋσή.
Δεύτερον: Η θρησκεία του Μωϋσή και η Τορά, εμφανίστηκαν στην Αίγυπτο που μιλούσε Ιερογλυφικά, πριν εισβάλουν οι Ισραηλινοί στη γη του Κανάν, και παραπάνω από χέλια χρόνια, πρίν διαμορφωθεί κάν η ευραϊκή γλώσσα. Γι’ αυτό δεν έχουν οι Εβραίοι καμία σχέση με την Ιερουσαλήμ και την Παλαιστίνη.
Τρίτον: Η παρουσία των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ δεν ξεπερνάει τα 415 χρόνια, μετά από αυτό, στην εποχή του Δαφίδ και του Σολωμόντα, κατά τον δέκατο αιώνα π.χ. αυτή η ύπαρξη όμως, είναι ξεπεραστική και έγινε αφού πέρασαν τριάντα αιώνες από την ίδρυση της αραβικής πόλης.
Τέταρτον: η πόλη κατακτητήθηκε αρκετές φορές, και κάθε κατακτητική δύναμη διεκδικήθηκε την πόλη σαν αποκλειστικά δική του, έτσι οι Βαβυλώνιοι, οι Γραικοί, οι Ρωμαίοι, οι Σταυροφόροι και τώρα οι Σιωνιστές που προσπαθούν να διαγράψουν τα αραβικά της πόλης.
Το Ισλάμ, όμως, έδειχνε και δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον στους άλλος πολιτισμός και αναγνωρίζει τα άλλα δόγματα και σέβεται όλα τα ιερά αντικείμενα. Γι’ αυτό η αραβική εξουσία πάνω στην πόλη εξασφαλίζει όλα τα συμφέροντα των άλλων. Διότι το αλ-Κούντς υπό την αραβική εξουσία, θα παραμένει πάντα ως πόλη του Θεού, που έχει ανοιχτές τις θύρες για όλα τα δημιουργήματά Του.
Πέμπτον: η προσπάθεια ισραηλοποίηση της Ιερουσαλήμ, αποτελεί οφθαλμοφανώς παραβίαση των διεθνών συνθηκών, που απαγορεούν οποιανδήποτε αλλοιώση για την κατακτημένη χώρα. Εν τούτοις, οι ισραηλοποίησης της Ιερουσαλήμ είναι παράνομη, και αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αραβικότητα της πόλης από τότε που την έχτισαν οι Άραβες πριν εξήντα αιώνες.
Έκτον: το αλ-Άζχαρ αλ-Σαρείφ και όλοι οι μουσουλμάνοι στην Δύση και στην Ανατολή, αρνούνται όλες αυτές τις πράξεις, και προειδοποιούν ότι αυτές οι πράξεις θα διαταράξουν την ειρήνη στην περιοχή και όχι μόνο, αλλά και σε όλον τον κόσμο. Και υπενθυμίζουν την σιωνιστική οντότητα εκεί, και όλους αυτούς που την υποστηρίζουν, ότι οι σταυροφόροι έχουν κατακτήσει μεγαλύτρες περιοχές από εκείνες που κατακτούν σήμερα οι σιωνιστές, και η Ιερουσαλήμ βρισκόταν κάτω από την κατοχή των σταυροφόρων για πολλά χρόνια, και παρ’ όλ’ αυτά εκδιώχθηκαν οι κατακτητές.
Οι σιωνιστές που προσπαθούν- βασιζόμενοι στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις- να ιδραηλοποιήσουν την Ιερουσαλήμ, αυτή διακινδυνεύουν με το μέλλον των ιουδαίων και παραβιάζουν τις κόκκινες γραμμές της ισλαμικής ούμμα, που απαριθμεί το έν τέταρτο της ανθρωπότητας και έχει τη δύναμη να πάρει πίσω τα δικαιώματά της.
Η Ιερουσαλήμ δεν είναι μια πόλη κατακτημένη, είναι όμως πρώτα από όλα, μια ιερή πόλη για τους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς. Η πόλη αυτή δεν αποτελεί παλαιστινιακό ούτε αραβικό ζήτημα μόνο, είναι όμως και ισλαμικό ζήτημα, και όταν οι μουσουλμάνοι κάνουν τζιχάντ για την απελευθέρωσή της, επιβεβαιώνουν την ίδια στιγμή την ιερότητά της.
Το αλ-Άζχαρ παρακαλεί όλους του ελεύθερους του πλανήτη να υποστηρίξουν το αραβικό δίκαιο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, και καλεί τους εβραίους να μάθουν το μάθημα της ιστορίας, διότι και αυτοί πέρασαν από καταπιέση και εκδιωγμό, και βρήκαν στις ισλαμικές χώρες μόνο την ειρήνη και την ασφάλεια.
Το αλ-Άζχαρ επιβεβαιώνει ότι η ισραηλοποίηση της Ιερουσαλήμ και οι επιθέσεις που γίνονται κατά το ιερό τέμενος, είναι κόκκινη γραμμή, και αυτό προετοιμάζει να γυρίσουμε την σελίδα της ύπαρξης της σιωνιστικής οντότητας στην Παλαιστίνη.
Σημειωτέον είναι ότι ο Σαλαχοντίν έγραψε μια επιστολή στον Ριχάρδο τον σταυροφόρο κατακτητή ότι, «μην διανοηθείς ότι εμείς πρόκειται να εγκαταλείψουμε ποτέ την Ιερουσαλήμ. Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από το δίκαιό μας ως ισλαμική ούμμα , που έχουμε στην πόλη αυτή. Ο Αλλάχ δεν θα σας δώσει την δύναμη ούτε την ευκαιρία να βάλετε ούτε μια πέτρα στην γη αυτή, εφ’ όσον το τζιχάντ συνεχίζει».
Ο Σαλαχοντίν είχε δίκαιο και ο καιρός έχει γυρίσματα και δεν μπορεί να σταματήσει κανείς τις αλλαγές που φέρενει η ιστορία. Τέλος, «ο Αλλάχ έει πάντα τη δύναμη, και όμως αυτοί δεν γνωρίζουν», (Γιουσούφ, 21)..
«και θα μάθουν αυτοί που αδίκησαν την κατή τους κατάντια», (αλ-Σουραά»,227).
Μασιάχατ αλ-Άζχαρ
24 Δου αλ-Χίττζα 1432 – 20 Νοεμβρίου 2011.
Άχμαντ αλ-Ταγιέμπ
Ο Σεΐχης του αλ-Άζχαρ