شریعت اسلامی همیشه میکوشد تا همه بشریت را از بردگی و پرستش غیرِ خداوند یکتا نجات دهد، موضوع ایمان وکفر را امر ویژه و مخصوص میان بنده وپروردگارش قرار داده است، بهترین بشریت (پیامبر گرامی) براى ما چنین آموزانده است، تا با مردم برخورد کنیم که از سخنانشان دانسته میشود، و در باره قلوب بندگان خداوند را قضاوت خود سرانه نکرده؛ دادگاه های جستجویی بر مؤمن و کافر برگزار نکنیم، جز پروردگار عالمیان از آنچه که در قلبهاست آگاه نیست.. و ما بر ظاهر مینگریم و پوشیده ها را بر خداوند میگذاریم، و فقط خداوند یکتا بندگانش را محاسبه میکند.
ولى گروه ها و حرکتهای افراطگرايى مخالفین فکری شان و هر كسيکه مخالف روش خونین شان را کافر میشمارند، و اين امر هیچ نسبتی و ربطی نه از نزدیک و نه از دور  به دین مقدس اسلام دارد. و این گروه مخالف اند هر آنچه را که اسلام بطور آشکار به ما در این مورد آموزانده است، پیامبر گرامی ما را از خواندن  برادر مسلمان، و حلال دانستن ریختاندن خون مسلمان، و حلال پنداشتن مال و ناموس مسلمان بشدت نهی کرده و ما را بیم داده است.
تنظیم وگروه تکفیری جهت مشروع جلوه دادن ریختاندن خون مسلمان و خراب کردن دیار شان واژه کفر و مرتد را بر همه مسلمانانیکه مخالف نظر و بینش نادرست شان است بکار میبرند! پس اینها اینگونه روش را از کجا آموخته اند؟! در حالیکه نبی اکرم ایمان را بر ما چنین تعریف کرده است: در حدیث شریف هنگامیکه حضرت جبریل از رسول خدا در باره ایمان پرسید: گفت" ایمان اینکه ایمان داشته باشی به الله و ملائکه هایش وکتابهایش و پیامبر هایش بر روز رستاخیز و بر قضا و قدر خیر و شرّ اش. (روایت کرده است بخاری و مسلم) اجماع امت بر این رفته است که بیگمان ایمان کار قلب و دل است. از ایمان خارج نمیشود مگر اینکه انکار کرده شود، رسول خدا فرمود "هر مرد مسلمانیکه بر برادر مسلمانش آیا کافر خطاب میکند به یکی از این دو بر میگردد". صحیح بخاری (5/2264)