پاسخ: هویت ملی با هویت دینی مخالف نیست مگر اینکه هویت ملی منجر به ارتکاب منكراتى شود كه خدا از آن نهى كرده است.

اما بمجرد اينكه وابستگى مسلمان به دين او و به نقطه از زمين وبه گروهى از مردم كه زاده شده است بين شان و زندگى كرده بين شان و اتفاق دارد طبيعت او طبيعتهاى ايشان وعادات او عادت هاى ايشان با او چيزى كه مخالف نيست با شريعت پس كجاست تضاد بين اين دوتا حالا؟

خداوند متعال ميفرمايد: (وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ) ( سوره حشر: 9 )

ترجمه: (و برای کسانی است که در این سرا [= سرزمین مدینه‌] و در سرای ایمان پیش از مهاجران مسکن گزیدند و کسانی را که به سویشان هجرت کنند دوست می‌دارند، و در دل خود نیازی به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمی‌کنند و آنها را بر خود مقدّم می‌دارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند؛ کسانی که از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شده‌اند رستگارانند!)

در اين آيه، كلمه (الدار) ومعناى آن "اين سرا (سرزمين مدينه) است پيش از كلمه (ايمان) ومعناى آن (سراى ايمان) آمده است واين نشانه اهميت وطن است و دوست داشتن وابستگى وعلاقه به آن.