خداى متعال، پيامبر اكرم محمد صلى الله عليه وسلم را به رسالت برگزيد و او را خاتم پيامبران است. اين رسالت كه خدا بر پيامبر خود نازل كرده است به اوج كمال خود رسيد. اين رسالت يك دعوت انسانى جهانى است، خطاب به يك طايفه يا قوميت مخصوص ندارد. همهء انبيا و پيامبران به قوم خود خطاب كردند، به عنوان مثال خداى متعال بر زبان نوح پيامبر ميگويد:" ای قوم! همانا من برای شما بیم دهنده آشکاری هستم." وهمچنين ميگويد:" ای قوم من! خدا را بپرستيد, که جز او معبودی (راستين) برای شما نيست". وغير از اين. پس خاتم پيامبران آمد وهمهء روايات را كردند و خطاب به همهء مردم ميكند: " ای مردم، پروردگار خود را پرستش کنید، آن کسی که شما و کسانی را که پیش از شما بودند آفرید، تا پرهیزگار شوید". وهمچنين ميگويد:" ای مردم! همانا دلیل و حجتی از جانب پروردگارتان برای شما آمد، و نوری آشکار به سوی شما نازل کردیم". و در موضع ديگر ميگويد: " این (قرآن) پیامی برای مردم است ، و تا بدان هشدار یابند". بلكه اين قرآن پيامى براى مردم در همهء دوره ها تا روز قيامت است:" و این قرآن بر من وحی شده تا شما و تمام کسانی را که به آنها می رسد؛ با آن بیم دهم". و اين گفتمان جن به اندازه انس خطاب ميكند" ای گروه جن و انس". و بسيار از آيات ديگر تأكيد ميكند كه قرآن كريم به همهء جهانيان نازل شده است، به عنوان مثال:" آن جز پندی برای جهانیان نیست". و همچنين خداى متعال ميگويد:" در حالی که این (قرآن) جز پندی برای جهانیان نیست". پيامى دين اسلام كه پيامبر محمد صلى الله عليه وسلم به آن آمده است، معنى و مفهوم جهانى شدن  بر اصل كه دين از تا ابديت هميشه يكى است و همچنين همهء پيامبران برداران در هدايت بشريت به راه خداوند هستند استوار ميكند.. قرآن كريم همهء چيز كه بر زبان پيامبران آمده اعم از عقايد و شمايل جمع كرده است، بنابر اين ايمان و اعتقاد به همهء پيامبران واجب و ضرورى است، و هر كس بدون اعتقاد به آنها مومن کامل شمرده نمی شود تا مسلمانان از كاهش يكى از انبيا پرهيز ميكنند يا با هم بر سر يكى از انبيا جنگ كنند. پيامبر محمد صلى الله عليه وسلم به طور قاطع كه سهم قوميت، رنگ، قدرت و ثروت از استاندارد  كرامت انسانى رد كردند، ولى توحيد، عبادت، تشريع، ولاء از اصول كه دين اسلام بر آن استوار ميكند " و کلام پروردگار تو با صدق و عدل به انجام رسید، هیچ کس نمی تواند کلمات او را دگرگون سازد".
اخلاق خوب يك زبان انسانى جهانى است كه تعجب و خشنود ميشود. ياران پيامبر از اين لغت در معامله با ملت هاى ديگر استفاده كردند، و در نتيجه مردم گروه گروه در دین خدا وارد می شوند. سرمشق نیکویی باعث به احترام عقيده شد، و اين سرمشق نقش نمايشى ندارد كه به وسيله آن مى تواند تماشاگران را جذب ميكند چرا كه راه دروغ گفتن كوتاه است.