دين اسلام براى حمايت انسان از همهء خطرها را دعوت ميكند، خداى متعال ميگويد:" وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا- و چرا در راه خدا و در راه [آزادسازي] مردان وزنان و کودکان مستضعف - که میگویند پروردگارا ما را از این شهري که اهلش ستمگرند خارج فرما و از سوي خویش براي ما یاري و یاوري بگمار - کارزار نکنید". (نساء: 75)  بلكه مسلمانان بعد از سالهاى طولاني رخصت مبارزه داده شده است "أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّواْ أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ ..آیا داستان کسانی را که به آنان گفته شد [عجالتا] دست از جهاد نگه دارید و نماز را برپا دارید و زکات بپردازید ندانستهاي..". (نساء: 77) به منظور حمايت از عباداتگاهها و ناسكان است، خداى متعال ميگويد:" أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ * الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ * الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ- به کسانی [از مومنان] که [مشرکان] با آنان کارزار کردهاند، رخصت جهاد داده شده است، چرا که ستم دیدهاند، و خداوند بر یاري دادن آنان تواناست* همان کسانی که از خانه و کاشانهشان به ناحق رانده شدهاند، و جز این نبوده که گفتهاند خداوند پروردگار ماست، و اگر خداوند بعضی از مردم را به دست بعضی دیگر دفع نمیکرد، هم صومعههاي راهبان و هم معابد [مسیحیان] و هم عبادتگاههاي [یهودیان] و هم مساجد [مسلمانان] که نام خداوند در آنها بسیار یاد میشود، ویران میگردید، و خداوند هر کس را که دینش را یاري کند، یاري میدهد، که خداوند تواناي پیروزمند است". (حج: 39-40)
اما كسانيكه به دنبال طرح ادغام همهء اديان در يك سازمان سعى ميكنند، مثل سازمان ملل متحد، واختيارات حذف واضافه در همهء اديان به آن سازمان داد، به منظور استفاده از اديان در خدمت بشر است، اما اين نوع از اتحاد در خدمت اديان يا بشريت نيست، بلكه همدردى به احترام منشورات بشرى است، به صورتيكه قابليت هاى كشورها، دولتها، نهادهاى متفاوت براى حمايت عزة واقتدار بشر را تشويق ميكند. ليكن اين نوع از طرحها فاقد اعتبارات عملى است، ومنافع اديان وبشريت را رعايت نمى كند، بلكه توافق مردم به اينكه اختلاف ميان آنها اختلاف تكثر و مقابله نيست، به بشريت خدمت ميكند، وخداى متعال انبيا را بعثت كرد تا مردم به دادگري برخیزند " لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ - به راستی که پیامبرانمان را همراه با پدیدههاي روشنگر فرستادیم و همراه آنان کتاب آسمانی و سنجه فرو فرستادیم، تا مردم به دادگري برخیزند".(حديد:25) اگر يگ گروه به قراموش فرو افتاد، ديگران آنها را يادآورى كردند، اما تبديل همهء اديان به كپى، در خدمت اديان وبشريت نيست.