اسلام به عقيدهء ديگران احترام ميگذارد واين در متن قرآن مقرر شد؛ خدا ميگويد: ﴿وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَن فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا أَفَأَنتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّىٰ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴾ [يونس:99]
ترجمه: [و اگر پروردگار تو مى خواست، تمام کسانى که روى زمین هستند، همگى ایمان مى آوردند; آیا تو مى خواهى مردم را مجبور سازى که ایمان بیاورند؟!].
وبنا بر اين سماحت ونگاه قرآنى به تعددى دينى پيامبر صلى الله عليه وسلم به غير مسلمانان آزادى برگزارى شعائر دينى خود اجازه داد. اسلام به عقايد مردم دخالت نكرد زيرا كه در دين اكراه نيست. وبنا بر اين برگزارى رسوم دينى خود در عبادتگاه ايشان را مباح كرد.
براى ايشان مباح كرد كه رسوم دينى خود در عبادتگاه ايشان برگزارى ميكنند. وبراى ايشان سلامت اين عبادتگاهها ضمانت كرد، وهرگونه تجاوز بر كليسها وساير عبادتگاههاى غير مسلمانان حرام كرد. بلكه قرآن كريم جهاد مسلمانان را براى رد كردن تجاوز علتى در عدم ويران كردن عبادتگاهها قرار داد. خدا ميگويد:
﴿الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِم بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ﴾ [الحج:40]
ترجمه :[ همانها که از خانه هاى خود، به ناحق رانده شدند، (و گناهى نداشتند) جز این که مى گفتند: «پروردگار ما، خداى یکتاست!» و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسیله بعضى دیگر دفع نکند، دیرها، و معابد یهود و نصارى، و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده مى شود، ویران مى گردد. و خداوند کسانى را که یارىِ او کنند، یارى مى کند; خداوند توانا و شکست ناپذیر است.]
ابن عباس ميگويد: الصوامع جايى كه رهبان در آن عبادت ميكند. والبيع: جايگاه عبادت يهوديان و (صلوات) كليساهاى مسيحيان هستند.
پيامبر صلى الله عليه وسلم به اسقف بنى الحارث بن كعب واسقفهاى نجران وكهنه و پيروان و راهبان ايشان نوشته است كه: آنچه در اختيارشان از بيع وصلوات ورهبانيت ايشان كم يا بيش حق ايشان است، وپناه خدا ورسولش صلى الله عليه وسلم كه نبايد هيچ تغييرى در جايگاه يكى از اساقفه يا راهبان يا كاهنان حدوث كرد و نيز نبايد هيچ حقى از حقوق ايشان يا سلطانشان يا چيزى كه در آن بودند تغيير كرد، اگر ايشان نصيحت دادند وصلاح كردند در آنچه بر ايشان واجب باشد نه ظالم هستند ونه مظلوم.
عمر بن الخطاب بهترين مثال در متنى را كه او به اهل قدس نوشت، داد. او در اين متن به ايشان وكليساهاى خويش آزادى دينى وامنيت وصلح را داد. ودر آنچه به ايشان نوشته شد آمده است كه: (او به ايشان امنيت براى خود ايشان واموال وكليساها وصليبهايشان؛ وبيماران وسالمان شان وديگر ملتها داد ونيز نبايد در كليساهاى ايشان اقامت يا آن را بصورت كلى ويران ويا چيزى از آن ويران كرد. و نبايد هيچ چيزى از كليساها وصليبها وأموال آنها گرفت، ونيز در دين ايشان اكراه نشوند.)
وهنگامى كه عمر ابن الخطاب به بيت المقدس وارد شد  نماز خواندن را داخل يكى از كليساها متروك كرد ونماز را جلوى درِ كليسا خواند، واين براى اينكه مسلمانان كه پس از مدتى بيايند اين كليسارا در اختيارشان قرار ندهند وميگويند عمر ابن الخطاب در اين كليسا نماز خواند.
اسلام بصورت نظرى وعملى به حق مسيحيان در ساختن كليساها كه در آن ميتوانند رسوم واعتقادات دين خويش برگزار كنند اعتراف كرد، واين نشانهء احترام گذاشتن اسلام به تعددى دينى است كه – اسلام – آن را اقرار كرد. اسلام، ويران كردن كليساها يا بمبگذارى آنها يا كشتن كسانى كه در آن هستند يا ترساندن آن حرام كرد. پيامبر صلى الله عليه وسلم گفت:
 «ألا من ظلم معاهداً او انتقصه؛ او كلفه فوق طاقته، او أخذ منه شيئاً بغير طيب نفس فأنا حجيجه – أى خصمه - يوم القيامة» (أبو داود: 3052).
ترجمه: (آگاه باشيد! هرکس به معاهدی که از اهل ذمه است، ستم کند یا حقش را کم بدهد، یا او را به چیزی که فوق طاقتش است، مکلف کند، یا به صورت ظلمانی و بدون رضایتش چیزی از او بگیرد، در روز قيامت منِ (پیغامبر) خصم و مدّعی او  خواهم بود.).