عمر نوشتن سنت را ناپسنديده ندانست بلكه كتابهاى را كه نزد مردم هستند ستايش كرد، و گفت: "استوارترين وصحيحترين آنها محبوب ترينشان نزد خداوند است". او روش صحيح در نوشتن را توضيح ميكند، و كتابها بايد مورد ويرايش و تحقيق قرار بگيرند.
عمر ابن الخطاب در اين خبر ميخواهد كه بیشترین توجه و اهتمام برى قرآن باشد، پس او خواست كه توجه ايشان را  به مشغول نبودن ايشان به چيز ديگر جز قرآن جلب ميكند.
از سوى ديگر، خبرى كه آن را ذكر كردند خبرى قابل استناد نیست، آن را آوردند و علت آن را براى ما توضيح نكردند، بر ايشان واجب بود كه بگويند: اين (حديث) از روايت القاسم از عمر است، در حالى كه فاصله زمانى ميان القاسم وعمر سالها است، زيرا كه القاسم سيزده سال بعد از  فوت عمر به دنيا آمد، بنا بر اين اسناد (در اين حديث) منقطع است، ومنقطع بودن آن آشكار است، ومنقطع بودن ش آن را ضعيف ميكند، و آن را از دايره استدلال دور ميكند.
بنابراين، براى ما روشن ميشود كه آنچه را در باره سوزاندن احاديث رسول خدا (صلى الله عليه وسلم) توسط عمر (رضى الله عنه) از ترس اختلافات ادعا كردند دروغ است؛ بلكه خبر سوزاندن كتابها قابل استناد نيست.