نخستين آيه‌ هاى نازل شده در قرآن درباره اجازه دادن به مبارزه و قتال  اين است كه خداوند متعال ميگويد: [ به كساني كه  (كافران) با آنان مبارزه كرده اند رخصت مبارزه داده شد براي اين‌كه آنها مورد ستم قرار گرفته‌اند و خداوند بر ياري ايشان تواناست * آنان كه به ناحق از ديار خويش رانده شدند (آنها كاري انجام نمي‌دادند) جز اين‌كه مي‌گفتند: پروردگار ما خداي يكتاست. اگر خداوند برخى از مردم را به وسيله برخى ديگر دفع نمي‌كرد ديرها و كليساها و معابد يهود و نصارا و مساجدي كه نام خدا در آن بسيار برده مي‌شود ويران مي‌گرديد. و البته خداوند كسى را كه (دين) او را ياري كند، ياري خواهد كرد، كه خداوند قوي و شكست ناپذير است.] این دو آیه با دفاع از مظلوم، دور كردن ستم از آنها و فراهم كردن يك زندگى ايمن براى ايشان مرتبط هستند. شایان ذکر است که سخن در باره صوامع و بيع در اين آيه قبل از سخن در باره مساجد آمده است.