Hz. Muhammed (s.a.s.) kırk yaşında peygamber oldu. İslami tebliğe başladığı zaman, kendi kavminin düşmanlığıyla karşılaşmıştır. Ama yirmi üç yıl sonra öldüğünde, bütün Arap yarımadası onun tebliğ ettiği islami kabul ettiler.
    Hz. Peygamberimiz vefatinden sonra, islamın yayılışı ve tebliği duraklamadı, tamamen tersine, daha geniş cografyalara akıl almaz bir şekilde yayılmıştır.
    İslamın bu yayılışı, yalnızca politik boyutlarda kalmadı. Tamamen aksine, islam her yerde ruhları ve kalpleri feth etti. Bu kalplerin ve ruhların fethi, zorla baskıyla da gerçekleşmedi. Çünkü zaten, zorla bir fikri insanlara zorla kabul ettirmek mümkün olmaz. Birde Kuran, insanları islama girmek için zorlamayı yasakladı. Allahımız buyuruyor ki "Dinde zorlama yoktur "(Bakara. 256). Bunun için müslüman fatihler, fethettikleri coğrafyalardaki insanları kendi dinlerinde hür bırakıp sadece islami onlara tebliğ ettiler.Bu geniş yerlerde yaşayan insanlar, islama, kendi hür iradeleriyle severek girdiler. Özet olarak islam, kılıç zoruyla gerçekleşmedi. Bu gerçek, insaflı batılı bir çok alim tarafından tekit edilmiştir. Kalpleri ve ruhları feth eden, kılıç değil, islam ruhu ve müslümanların ahlakıdır. İngiliz müsteşrik Sir Arnold, "intişar-ı islam tarihi" kitapında diyorki "islamın bir misyoner teşkilatı olmadığı halde, yalnızca vaizler, din adamları değilerkek, kadın, hür, köle her kişi kendinibir misyoner gibi telakki eder ve dinin tebliğ hususunda ibadet duygusuyla çalışır. Araştırmalar, bu dinin kılıçla değil canla başla çalışan fedakalarla yayıldığını ortaya koyar".
    Sonuçta biz söylemek istiyoruz ki, biz müslümanlar olarak öncelikle dinimizi doğru bir şekilde bilmek ve onu yaşamak gerekiyor. Çünkü dinimizi iyi bilmemek, islamın yayılmasında en büyük engeldir.